Omschrijving
Er zijn weinig gebouwen die het Oude Centrum beter oproepen dan de Linden Inn (er zou ook de Nationale Bank zijn, maar die is niet te koop). Langs de geplaveide straten, vernoemd naar de bontwerkers en lipscani van weleer, pronkt de herberg eerst met zijn brede, hoge, gebogen ramen op de begane grond, gekleurd door nep-glas-in-lood. De bovenverdieping behoudt echter zijn oude glorie, zorgvuldig versierd met rijke elementen zoals de armen die het smeedijzeren balkon ondersteunen, de gemeenschappelijke rand die fungeert als frame voor de hoge en smalle ramen en de denticles die het ritme onder het dak behouden. . Tegenwoordig is het interieur van de herberg gewijd aan bedrijfs- en privé-evenementen, die in drie grote ruimtes worden georganiseerd: het conferentiecentrum, de receptie-foyer en de evenementenhal. De ruimte voor zakelijke of culturele evenementen is modern, licht en onberispelijk ingericht voor de eisen van vandaag (de ruimte heeft een capaciteit van meer dan 50-300 personen en is uitgerust met supersnel draadloos internet, videowall-display, flip-overs en systemen voor professioneel geluid systeem); in plaats daarvan behoudt de evenementenhal accenten uit het verleden door weelderige kroonluchters, opnieuw geïnterpreteerde kapitelen en boiserie-stukken die de verfijning van de oude school inkapselen. Spectaculair door het contrast tussen ultramarijn stoelen, glazen tafels en spiegels, herneemt deze kamer op discrete wijze het Engelse motief dat veel meer aanwezig is in de ontvangstruimte. De hal wordt bediend door een eigen keuken voorzien van moderne apparatuur. Degene die de charme van de oude herberg behoudt is de binnenplaats, door de deuren die de kleine handelaars als gastvrije armen openhouden en graag hun schatten willen laten zien. Er waren eens majestueuze lindebomen die de tuin in de schaduw stelden, de naam van het pand kwam daar vandaan. Atanasie Hagi, Gheorghe Polizu en Ștefan Popovici zijn degenen die deze herberg in 1833 bouwden en hadden al winkels op het land dat ze uitbreidden door ze van de buren te kopen. "Ze bouwden op hun plaats, vanaf de grond af, en in perfect gezelschap de Linden Inn, of zoals ze de Bezesten noemden, vanuit de hoofdstraat van Marchitani (Strada Lipscani), die gemarkeerd is met onze merken (initialen) boven beide poorten, met alle kosten van gezelschap zijn niet uit twee, broers, een cent en een cent, van de schering (begin) tot het einde van de sleutel", schrijft Constantin Bacalbaşa in "Bucureşti de altadată". De goede kameraadschap, waarvan de initialen nog steeds te zien zijn, duurde niet lang, want in 1835 werd de herberg gedeeld, waarbij elke eigenaar veertien winkels en twee pakhuizen kreeg; ze hadden alleen "het toilet en de kamer waar de herbergier woont" gemeen. In de loop van de tijd zullen de winkels van eigenaar blijven veranderen en hun deuren 's nachts goed sluiten om reizigers en kooplieden te beschermen, zoals de Bacalbaşa schrijft: "de winkels waren aan de ene kant en aan de andere kant, en tussen hen in een straat, die tot 1916 was geplaveid met riviersteen. (…) Alle winkels waren geplaatst op diepe kelders met grote gewelven die nog steeds te zien zijn, de plafonds van de winkels waren ook in gewelven gemaakt. Net als in andere herbergen waren de ramen en deuren van de winkels had ijzeren luiken die 's nachts gesloten waren, en daarbovenop waren aan de uiteinden gebogen dwarsbalken geplaatst. Bij de ingangen van de herberg stonden aan de ene kant en aan de andere kant, naast het gebouw, enkele stenen pilaren, ongeveer een meter breed. meter hoog en behoorlijk dik, bedoeld om de muren te beschermen tegen schade door karren met goederen die de herberg binnenkwamen en verlieten.
