Omschrijving
In de traditionele architectuur ontstaat de compositorische logica vanuit een additieve benadering, waarbij gebouwen op elkaar leunen en geleidelijk een 'meercellig organisme' vormen, een nederzetting. In het landschap treft men echter zelden geïsoleerde woningen aan, vooral niet van verticale aard; alleen kerken en windmolens breken op deze manier de horizon. De belangrijkste ingrepen in het landschap betreffen graan- of veeopslaggebouwen en technische constructies, vaak horizontaal verspreid, die grenzen markeren. De keermuren in technische constructies en de lichte schaduwconstructies die gebruikelijk zijn in anonieme architectuur dienden als de belangrijkste conceptuele hulpmiddelen in het ontwerp. De uitlijning van de muren richting het uitzicht wordt het eerste symbolische en abstracte gebaar, dat de creatie van een kunstmatige grens en de aanwezigheid van menselijk ingrijpen markeert. De muren volgen de helling en 'rollen' richting het uitzicht, waardoor ze het kaderen. De plaatsing van de drie woningen is zodanig dat ze de kromming van de gevel volgen, zich openen naar het uitzicht en afdalen in een organische indeling. De architectonische ontwikkeling van Residentie A en C is topografisch; de zichtbare betonnen muren tekenen zich af in het landschap en ontwikkelen zich tot keermuren, die de besloten ruimtes en de buitenruimtes definiëren met een licht schaduwpatroon. De compositie van de ruimtes wordt symbolisch weergegeven door een omgekeerde Griekse letter "Π", een "levenspot". Residentie B verrijst aan de voet van de heuvel; twee parallelle muren steken schuin uit de grond en stijgen omhoog. Een kunstmatige rots is gevormd, die naar het uitzicht toe leunt, en doet denken aan de lokale geiten die op de heuvel staan. Het resultaat wordt benadrukt door het intense Griekse licht, dat zich met het landschap vermengt om een uniforme omgeving te creëren, met onderscheidende kenmerken en harmonieuze ruimtes voor wonen en begroeiing. De plaatsing van openingen draagt bij aan het gevoel van de residentie als een spiritueel heiligdom, dat ruimschoots licht, verkoeling en een verbinding met de omringende natuurlijke schoonheid biedt. De natuur ontvouwt zich voor de gebruiker en volgt het denkbeeldige pad van het licht. Er ontstaat een uniek spel van licht en schaduw, dat de hele dag door unieke ervaringen biedt, naarmate de positie en intensiteit van de zon veranderen.
