Omschrijving
Op een kwartier rijden van Vic-Fezensac strekt de weg zich uit tussen de velden. Hij lijkt eindeloos. Een echt landweggetje, stoffig, kronkelend en klimmend voordat het uiteindelijk uitkomt bij het huis. Het verschijnt plotseling, hoog op de heuvel als een gepensioneerde filmster. Je kunt je voorstellen dat het zijn portie rustige zomers en eindeloze barbecues heeft gehad. Twee paarden en een ezel begroeten je zonder gedoe. Het soort dieren dat het leven doorheeft. Hier heerst rust en stilte, de echte. Niet de stilte die je in toeristische brochures ziet. Rust en stilte met een geur – de geur van warm hooi en zon op steen. De tuin, een beetje bohemien, wemelt van pretentieloze struiken en bomen. Niets staat in de weg, alles leeft. Het huis zelf probeert niet te behagen. Het doet dat gewoon. Een echt stenen huis, hoog op de bergkam, met uitzicht tot aan de Pyreneeën. Klimop klimt tegen de gevel. De trapsgewijze daken geven het een zuidelijke sfeer, een vleugje Gascogne, een vleugje Provence, als een vrouw met meerdere accenten. Je voelt je er meteen thuis. Zonder erbij na te denken. Aan de voorzijde, het zwembad. Blauw, als de lucht. Het heeft die chique van dingen die overbodig maar toch essentieel zijn. Je kunt je voorstellen: gekoelde rosé, het gelach van een vriend die je tien jaar niet hebt gezien, de tijd die stilstaat voor een dutje. Je komt binnen via de woonkamer. Balken, blond hout, travertijn. Niets meer, niets minder. Het is moeiteloos chic. De open keuken is modern, efficiënt en eenvoudig. Het vakwerk definieert de ruimtes met een terughoudendheid die op architectuurscholen zou moeten worden onderwezen. En dan, twee open haarden. Een voor avonden waarop er te veel wordt gepraat, de andere voor die wanneer stilte de orde van de dag is. De trap leidt naar boven. Een prachtige trap, gemaakt voor mensen die geen twintig meer zijn maar nog steeds klimmen. Daarboven spant het houten geraamte zijn spieren. De eerste slaapkamer vangt het licht door de grote ramen. De andere is bescheidener, maar heeft wel een hart. Hij geeft uit op de badkamer en de overloop, een rustig hoekje om rustig te dagdromen. Maar dat is nog niet alles. Een kamer op de begane grond dient momenteel als berging, maar die zal na een nieuwe verflaag weer welkom zijn. En dan is er nog dit grote appartement dat aan het huis vastzit. Het wacht, stilletjes, tot iemand er zorg voor draagt. De ruimte is er, het water en de elektriciteit zijn aangesloten. Het moet alleen nog even worden opgeknapt – een beetje werk en het komt weer tot leven. Er zou een aparte vleugel van kunnen worden gemaakt, een plek voor gasten of kinderen die op bezoek komen. Een gîte misschien, als je in de zomer de charmante gastheer wilt spelen. Kortom, een plek in reserve, als een nieuwe belofte. Alles hier getuigt van een rustig, ietwat ouderwets, maar onmiskenbaar benijdenswaardig leven. Een huis dat niets te bewijzen heeft en heel goed weet dat je er uiteindelijk wilt blijven. Informatie over de risico's waaraan dit pand is blootgesteld, vindt u op de website van Géorisques.
