Omschrijving
Het huis aan 9 Verde Street (tegenwoordig Gheorghe Manu-straat) werd gebouwd tussen 1911 en 1923, geïnitieerd door Tațiana Niculescu-Dorobanțu. Een van de vier dochters van Ion C. Brătianu, Tațiana (1870-1940) trouwde in 1900 met Ilie I. Niculescu-Dorobanțu (1873-1943), liberaal politiek figuur en prefect van Ilfov. Door hun eigendommen zal ook het landhuis Darvari, dicht bij Boekarest, worden gekenmerkt. De plannen ontworpen door architect Grigore Cerchez (Cerkez) specificeerden "een gebouw met 2, 3 en 4 niveaus, massieve muren, bedekt met tegels", bezet 668,29 vierkante meter. In een brief van 9 mei 1910 gericht aan haar zus Măriuţa Pillat, toen in Parijs, bekende Tațiana: „Ik geloof dat we een werkelijk prachtig herenhuis zullen krijgen, Lodewijk XII-stijl, met gebeeldhouwde steen en zichtbare brique”. Op 25 september 1913 was Taţiana in Frankrijk en schreef aan Sabina Cantacuzino: „De kastelen op de Loire noem ik niet eens, ik sta versteld van zoveel schoonheid en ben er trots op te beseffen dat mijn huis zonder mogelijke vergelijking hiermee zeer mooi. Helaas zorgt de smalle straat ervoor dat het paleis er propvol uitziet. ' Om het interieur in te richten, koos Tațiana voor Roemeense traditionele kunstvoorwerpen en stukken uit antiekwinkels in Parijs en München. Uit Spanje bracht ze meubels en wandtapijten. Ze wilde dat alles perfect zou zijn en zei tegen haar goede vrienden: „Ik zal je deze kamer alleen laten zien als deze volledig is ingericht.” Het imposante gebouw draagt de allure van een gotische kathedraal, met prachtige constructieve en decoratieve elementen: de bakstenen gevel, in verschillende tinten rood, de silhouetten van de torens, het toegangsportaal, de imposante ramen, met gebeeldhouwde stenen elementen in neogotisch mode, de kroonlijsten, waterspuwers, glas-in-loodramen en puntige bogen die de buitenkant en het interieur markeren. In zijn testament schonk Ilie I. Niculescu-Dorobanțu het gebouw aan de Ion C. Brătianu-vestiging, op voorwaarde dat het het museum „Ilie, Tațiana en Ion Niculescu-Dorobanțu” zou worden. Tussen 1948-1957 was in het huis de kantine van de werknemers van de minister van Industrie gevestigd. In 1956 werd het, als gevolg van de druk van de Directie van Historische Monumenten, die het gebouw vanuit architectonisch oogpunt een van de meest waardevolle van de hoofdstad noemde, geclassificeerd als onderdeel van het erfgoed van het Ministerie van Cultuur en Onderwijs, consolidatiewerken ondergaan. Vanaf 1958 organiseerde het met 300 studenten de Technische School voor Choreografie. Vandaag, meer dan een eeuw na de bouw, behoudt de indrukwekkende neogotische residentie zijn mysterieuze allure en fascineert hij de voorbijgangers met zijn imposante afmetingen en unieke constructiedetails, gemaakt door een van de belangrijkste Roemeense architecten. Bronnen: Simina Stan, „Reședința Ilie I. Niculescu-Dorobanțu, monument istoric”, în Revista Arhitectura, juli 2015 Narcis Dorin Ion, ”Memoria unui oraș - București”, ed. Institutul Cultural Român, București, 2012
