Opis
Położone na skrzyżowaniu drogi, którą w dawnych czasach przejeżdżał dyliżans Bukareszt-Craiova, Blejesti jest starożytną osadą, której teren jest nieprzerwanie zamieszkiwany od czasów Daków. Dzisiejsza wieś znajduje się na części dawnego majątku „Beloaica” Eleny Mavrocordat, domeny, która w swoim czasie obejmowała ponad 14 000 hektarów. Starożytna historia tego obszaru znajduje odzwierciedlenie w zachowanych do dziś pozostałościach architektonicznych, a wśród nich jednym z najbardziej niezwykłych jest dwór Voinea. Dwór był wiejską rezydencją Dumitru Voinea w dawnym okręgu Vlaşca. Budynek o stosunkowo dużych wymiarach został zbudowany w 1890 roku. Pod koniec XIX wieku i na początku XX wieku powszechną praktyką wśród zamożnych rodzin w całym kraju stało się budowanie „domów miejskich” w eklektycznym – neorumuńskim stylu w miejscowościach, w których posiadali majątki ziemskie. Pierwotnie rezydencja należała do majątku braci Constantina i Grigore P. Olănescu w Blejesti, a później została nabyta przez Dumitru Voineę, przemysłowca, który pod koniec pierwszej ćwierci ubiegłego wieku był właścicielem dwóch fabryk w Bukareszcie i Braszowie. Rezydencja, przypominająca willę o stosunkowo dużych wymiarach, z parterem i piętrem, ma główne wejście po stronie północnej, u podstawy sześciokątnej wieży o asymetrycznych bokach. Wejście z półkolistym łukiem i dwiema kolumnami jest flankowane z obu stron dwoma otworami, również z półkolistymi łukami, wszystkie oznaczone gzymsem o tym samym kształcie. Rytmiczny wzór północnej fasady tworzą otwory świetlne, trzy na każdym poziomie, obramowane dekoracyjnymi elementami geometrycznymi wykonanymi z prostych, wygiętych i zakrzywionych linii, które znajdują się również po prawej stronie południowej fasady. Po stronie południowej znajduje się wieża z altaną, która przypomina styl neoromański, a dostęp do niej odbywał się albo przez masywne schody umieszczone po lewej stronie, albo bezpośrednio z górnego piętra, podczas gdy w centralnej części znajdowało się wejście prowadzące w dół do piwnicy. Boczne schody są chronione przez daszkiem z blachy, który jest częścią dachu, podtrzymywanym przez podwójną drewnianą konsolę. Obecnie otwory po trzech stronach altany, a także zewnętrzna ścieżka dostępu, są zamknięte oknami zamocowanymi w metalowych ramach. Ten element budynku służył jako punkt widokowy z widokiem na ogród otaczający rezydencję i dolinę rzeki Glavacioc, a także pobliski las. Górna część budynku jest zarysowana przez profilowany gzyms, a konstrukcja zwieńczona jest wysokim, czworobocznym dachem wykonanym z blachy. Dwór ma powierzchnię zabudowaną 604 metrów kwadratowych i znajduje się na działce o powierzchni 3 hektarów, na której znajduje się również szereg aneksów, z których wiele zostało dodanych później, po nacjonalizacji. Po przejściu nieruchomości na własność państwa, dworek służył różnym celom, z których ostatnim była siedziba dawnej Spółdzielni Rolniczej Blejești (IAS). W byłych aneksach, z których niektóre zostały niedawno odnowione, a inne są nadal odnawiane, obecnie działa małe gospodarstwo rolne. Dwór jest klasyfikowany jako zabytek historyczny klasy B, jest w stosunkowo dobrym stanie i ma ogromny potencjał, aby przekształcić go w wyjątkową rezydencję prywatną lub, dlaczego nie, może zostać wykorzystany do rozwoju w dziedzinie turystyki, wydarzeń lub opieki medycznej.
