Opis
Ta trzypiętrowa rezydencja słynie z niezwykłej historii. Była ostatnim domem cenionego historyka sztuki, etnografa i muzealnika Alexandru Tzigary-Samurcașa, który mieszkał tu z rodziną w ostatnich latach życia. Dom został pierwotnie zbudowany przez Tzigarę-Samurcașa jako posag dla jego córki, Ancufy Tzigary-Samurcașa, która po ślubie została panią Berza. Projekt architektoniczny nosi podpis Richarda Bordenache (1905–1982), jednego z najwybitniejszych przedstawicieli rumuńskiej architektury XX wieku. Jego wykształcenie akademickie zdobyte w Bukareszcie i Rzymie, a także bogate doświadczenie w renowacji i budownictwie nowoczesnym, nadają temu budynkowi zarówno architektoniczne wyróżnienie, jak i historyczny prestiż. Zanim Tzigara-Samurcaș zamieszkał w tym domu, mieszkał obok budynku, który mieszkańcy Bukaresztu nazywali kiedyś „Muzeul de la Șosea” – dziś znanego jako Narodowe Muzeum Rumuńskiego Chłopa, położonego przy ulicy Kiseleff. Warto zaznaczyć, że to właśnie to muzeum założył w 1906 roku i kierował nim przez czterdzieści lat. Alexandru Tzigara-Samurcaș pochodził ze starej rodziny bojarskiej, silnie związanej z tronem mołdawskim. Przez całe życie piastował liczne wpływowe stanowiska i odegrał kluczową rolę w kształtowaniu nowoczesnej kultury rumuńskiej. Wśród jego licznych zasług można wymienić funkcję dyrektora Fundacji Uniwersyteckiej Karola I i bliskie relacje z rodziną królewską. Odegrał również aktywną rolę w organizacji i ochronie kolekcji dzieł sztuki Theodora Amana, kierując się głębokim zaangażowaniem w ochronę dziedzictwa artystycznego Rumunii. Dziś dom zachował urok swojej epoki, ale został całkowicie odnowiony i zmodernizowany, oferując wszelkie udogodnienia współczesnego życia. Przestrzenie są jasne i wykończone drewnianą podłogą, a rezydencja jest wyposażona we wszystkie niezbędne media. Dzięki przemyślanemu układowi i przestronnej, trzypoziomowej konstrukcji, nieruchomość idealnie nadaje się na dom rodzinny, siedzibę biura lub ośrodek kulturalny, ciesząc się doskonałą lokalizacją w Aviatorilor – dzielnicy przesiąkniętej historią i prestiżem. Główna część dzienna zachwyca rzadkim elementem architektonicznym: przeszklonym sufitem, przypominającym pracownię artysty. Ten świetlik rozświetla przestrzeń miękkim, naturalnym światłem przez cały dzień, przywodząc na myśl bohemską elegancję paryskich pracowni artystycznych. Salon płynnie przechodzi przez szerokie, przesuwne drzwi w otwartą przestrzeń biurową, która może służyć jako gabinet, czytelnia lub miejsce relaksu. Z tego pomieszczenia prowadzi bezpośrednie wyjście na balkon, tworząc dyskretne połączenie z otoczeniem i umożliwiając ciągłą grę naturalnego światła. Pozostałe dwie kondygnacje, parter i pierwsze piętro, zaaranżowano jako przestrzenie mieszkalne dla rodziny, każda z kuchnią, dwiema łazienkami (jedną z wanną i jedną z prysznicem), sypialnią i trzema pokojami z łazienkami. Pokoje połączone są przesuwanymi lub wahadłowymi drzwiami, elegancko ozdobionymi nowoczesną, artystyczną tapetą. Można je otworzyć, tworząc wyjątkowo przestronną recepcję. W piwnicy znajdują się również obszerne schowki, dawne pralnie i suszarnie dworu, a także niewielki apartament służbowy składający się z trzech pokoi i dwóch klatek schodowych. Na dziedzińcu przed domem znajduje się pergola z winoroślą, jodłą i lipą, które filtrują światło, tworząc przyjemną, zacienioną atmosferę. Kwiaty posadzone wzdłuż ścian uzupełniają krajobraz.
